Antik Çağ’da Bira – Mısırlılar
Günümüz inançlarının ve geleneklerinin çıkışlarından birine ev sahipliği yapan Antik Çağ’ın gizemli halklarından olan eski Mısırlılar, birayı nasıl içiyorlardı.
Hiçbir tapınak frizi ve kesinlikle hiçbir reklam panosu onu biraların kralı ilan etmedi, ancak eski Memphis veya Thebes’i ünlü yapan şey, piramitler ve görkemli mezarlardaki emekleri cömert bira akışıyla ödüllendirilen firavunların ve işçilerinin birasıydı.
Sanatsal tasvirler ve yazılı kaynaklar, erken Mısır’da biranın popülaritesini doğruluyor. Hem seçkinler hem de hoi polloi, Joy Bringer, the Beautiful ve Heavenly gibi isimlerin olduğu biraların tadını çıkardı. Seramik bardaklardan tüplerle içiyorlardı ve bazen ne zaman söyleyeceklerini bilemiyorlardı. MÖ 1400 yılına ait bir Mısır papirüsü, “bira içtikleri meyhanelerde” boş konuşmanın tehlikeleri konusunda uyardı.
Bilim adamları, Mısırlıların biralarını nasıl ürettiklerinden emin değiller. Bazı tapınak sanatlarında, biranın, ekmeği ufalayarak suya dökerek ve ekmekten maya ile mayalanmaya bırakılarak, samanla birlikte yüzen kaba bir sıvı elde edilerek yapıldığı ortaya çıktı. Ancak İngiltere’deki Cambridge Üniversitesi’nden bir araştırmacı, Mısır mezarlarından çıkarılan bira kalıntılarını ve kurumuş ekmek somunlarını inceledi ve MÖ 2. binyılda çok daha gelişmiş bira yapım tekniklerine dair kanıtlar buldu.
Bugün Science dergisinde yayınlanan bir raporda, Cambridge’de arkeoloji alanında araştırma görevlisi olan Dr. Delwen Samuel, “eski Mısır ekmeği ve bira yapımı hakkındaki mevcut görüşler değiştirilmelidir” dedi. Bira kalıntılarının mikroskobik bir analizinin, pişmiş ve pişmemiş maltı suyla karıştırarak ve kabuksuz rafine bir sıvı üreten daha ayrıntılı bir demleme sürecini gösterdiğini söyledi.
Dr. Samuel, kalıntıların mikro yapısının “modern tahıl gıdalarınınkine oldukça benzer olduğu” sonucuna vardı.
İngiltere’deki Sheffield Üniversitesi’nde tahıl işleme yöntemlerini inceleyen bir araştırmacı olan Dr. Glynis Jones, beraberindeki bir makalede, bulguların “eski mayalama teknikleri için ilk gerçek bilimsel kanıt” olduğunu söyledi.
Çalışma, eski Mısırlıların öbür dünyada beslenmeleri için mezarlarında yiyecek ve bira bırakmalarının bir uygulaması olduğu ve kurak iklimin bu kalıntıları koruduğu için mümkün oldu. Dr. Samuel, optik ve elektron mikroskoplarıyla çeşitli yerlerden yaklaşık 70 somun ekmek ve işçi köylerinin yıkıntıları arasında bulunan 200’den fazla çömlek kabından bira kalıntılarını inceledi.
Ekmeğin neredeyse tamamı emmer olarak bilinen, bazen kişniş ve incirle tatlandırılmış bir buğday türünden yapılırdı. Hem emmer hem de arpa – daha önce düşünüldüğü gibi tek başına arpa değil – bira yapımında kullanılıyordu. Bira artıklarında tatlandırıcılar tespit edilmemiştir.
Özellikle nişasta granüllerinin analizi, Mısırlıların bira yapımında ana bileşen olarak hafif pişmiş ekmeği kullanmadıklarını gösterdi. Bunun yerine, iki parçalı bir süreç kullanıyor gibiydiler. Taneler, şeker ve lezzet sağlamak için kasıtlı olarak filizlendi ve ısıtıldı. Pişirme, tahılı, nişastayı şekere dönüştüren enzimlerin saldırısına karşı daha duyarlı hale getirdi. Bu parti daha sonra suda filizlenmiş ancak ısıtılmamış taneler ile karıştırıldı. Çözeltideki şeker ve nişasta kombinasyonuna maya ilave edildi ve bu, bira yapmak için fermente edildi.
Bu yılın başlarında, Dr. Samuel ve Cambridge Mısır uzmanı Dr. Barry Kemp, bir İngiliz bira fabrikasıyla işbirliği içinde, bu son araştırmadan çıkarılan tarife göre bir bira ürettiler. İçecek, altın rengi bir tonla hafif bulutluydu.
Samuel, “Daha önce denediğim hiçbir biraya benzemiyor,” dedi. “Çok zengin, çok maltlı ve size biraz chardonnay’i hatırlatan bir tadı var.”
Belki de eski Mısırlılar hem bira içenleri hem de beyaz şarap kalabalığını memnun etmenin bir yolunu bulmuşlardı.
‘In Ancient Egypt, the Beer of Kings Was a Sophisticated Brew’ adıyla yayınlanan makale The New York Times’ın 26 Temmuz 1996’da Ulusal baskının 26 Temmuz 1996 , Bölüm A , Sayfa 9’unda basılmıştır. John Noble Wilford tarafından eklenen orijinal yazıya buradan ulaşabilirsiniz.
