Progresif rock

The wall on which the prophets wrote
Is cracking at the seams.
Upon the instruments if death
The sunlight brightly gleams.
When every man is torn apart
With nightmares and with dreams,
Will no one lay the laurel wreath
As silence drowns the screams.

Between the iron gates of fate,
The seeds of time were sown,
And watered by the deeds of those
Who know and who are known;
Knowledge is a deadly friend
When no one sets the rules.
The fate of all mankind I see
Is in the hands of fools.

Confusion will be my epitaph.
As I crawl a cracked and broken path
If we make it we can all sit back and laugh.
But I fear tomorrow I’ll be crying,
Yes I fear tomorrow I’ll be crying.

Peygamberlerin üstüne yazdığı duvar
Damarlarından çatlıyor
Ölümün enstrümanları üzerine
Güneş parlak ışınlarını yayıyor

Tüm insanlar parçalara ayrıldığında
Kabuslarla ve rüyalarla
Kimse çelenklerle yatmayacak
Sessizlik çığlıkları boğduğunda
Kaderin demir kapıları arasında
Zamanın tohumları ekilecek
Ve bunların hareketleriyle sulanacak
Kim biliyor ve kim biliniyor
Bilgi ölümcül bir arkadaş
Görüyorum,insanlığın kaderi
Aptalların elinde

Kargaşa benim mezarım olacak
Çatlamış ve kırılmış bir yolda sürünürken
Eğer yapabilirsek,hepimiz arkamıza yaslanıp gülebiliriz

Ama korkarım ben yarın ağlıyor olacağım
Ama korkarım ben yarın ağlıyor olacağım