Tales of Mystery and Imagination
Alan Parsons Project, Edgar Allen Poe’nun hikayelerinden oluşan ilk konsept albümünü nasıl yaratmıştı?
Alan Parsons Project’in Tales of Mystery and Imagination adlı ilk albümü 1976’da piyasaya sürüldü ve tahmin edebileceğiniz gibi tamamen Poe’nun eserlerine dayanıyor. Poe’nun The Raven, The Tell-Tale Heart, The Cask of Amontillado ve The Fall of the House of Usher gibi en ünlü eserlerinden bazılarının müzikal yorumlarını içeren bu kitap, ünlü Amerikalı yazarın gizem ve dehşet dolu öykülerine saygı duruşunda bulunuyor.
Her parça Poe’nun hikayelerindeki karanlık ve ürkütücü temaları keşfederek ikonik unutulmaz atmosferleri ve sürükleyici anlatıları yakalar. Müziğin kendisi, dramatik ve sinematik bir ses yaratmak için sıklıkla synth, gitar ve orkestra unsurlarını kullanan senfonik ve progresif rock düzenlemeleriyle karakterize edilir.
Albümün yayınlanmasından on yıldan fazla bir süre sonra, 1987’de Alan Parsons, orijinal albümü tamamen yeniden düzenler; bu, ek klavye ve gitar pasajlarının dahil edilmesi ve Orson Welles tarafından gerçekleştirilen anlatımın dahil edilmesi gibi çeşitli geliştirmeleri de içeriyordur. Ayrıca prodüksiyon tarzı, ağır yankı ve 1980’lerde popülerlik kazanan ikonik geçitli yankı trampet sesini içerecek şekilde güncellenir.
İlginç bir değişiklik aynı zamanda A tarafının sonundan B tarafının başına sorunsuz bir şekilde geçişi de içeriyordu; bu, albümün CD’de yayınlanmasına uyum sağlamak için yapılan ve taraf değiştirmeye gerek kalmadan kesintisiz çalmaya olanak tanıyan bir değişiklikti. Welles, Parsons veya Eric Woolfson ile şahsen hiç tanışmamış olmasına rağmen, albümün 1976’daki ilk prodüksiyonundan kısa bir süre sonra onlara performansının bir kasetini gönderir.
Albümün 1987 remiksi Welles’in iki farklı pasajı anlatmasıyla başlıyor. İlk parça olan ‘A Dream Within a Dream’den önceki ilk pasaj, Poe’nun daha az bilinen kurgusal olmayan çalışmalarından birinden, özellikle 1845 ile 1849 yılları arasında kaleme aldığı Marginalia serisinin XVI. No’lu eserinden alınmıştır. The Fall of the House of Usher’, Poe’nun kurgusal olmayan yazılarından, yani Poe’nun Gençlik Şiirlerinden alınan kısmi bir açıklama veya karma pasaj gibi görünüyor.
Ölümünün üzerinden geçen neredeyse 200 yıllık süre içinde Poe’nun eserleri, Alan Parsons’tan Squid’e kadar her şeye ve herkese ilham veren bir edebi Gotik kanon klasiği haline geldi. Poe’nun kendine özgü gotik ve ürkütücü yazı stili, ister müzikte ister televizyon, film ve diğer edebiyat türlerinde olsun, gizemli veya ürkütücü bir ambiyansa ihtiyaç duyulduğunda onu birincil ilham kaynağı haline getiriyor.
