Plank – Future of the Sea

los-endos.com 0 Comments Plank, Saykedelik Rock

İngiliz saykedelik rock grubu Plank, ‘Future of the Sea’ adlı 3. albümünü Ocak ayında yayımlıyor.

‘Future of the Sea’, doğayı öven bir albüm üçlemesinin ikinci bölümünden yaklaşık sekiz yıl sonra sona ermesi uygun görünüyor.

Manchester-via-Todmorden merkezli enstrümantal üçlü Plank’ın ilk iki LP’si – 2012’nin kosmiche’den ilham alan Animalism ve 2014’ün daha kapsamlı ve yapısal olarak yıkıcı devamı Hivemind) nispeten hızlı gebelik dönemleri yaşadı. Ancak Plank, doğanın kendi akışına bırakılması gerektiğine inanıyor ve bu nedenle üçüncü LP’leri Future of the Sea 2023’ün başlarında çıkıyor.

Doğadan ilham alan üç albüm yapmak istediğimi her zaman biliyordum. Future of the Sea, synth ve elektroniğin yanı sıra tuhaf zaman işaretlerine ve geleneksel rock enstrümanlarına yönelik bir başka keşif. – Dave Rowe (Plank’ın baş adamı David)

Denizin Geleceği, okyanuslarımızın gücünün ve ihtişamının ve insanlığın endüstriyel ölçekte balıkçılık ve küresel ısınma yoluyla onları nasıl yok ettiğinin bir kutlamasıdır.

Rachel Carson, Çevremizdeki Deniz adlı kitabında bunu daha anlamlı bir şekilde dile getirdi ;

‘Yaşamın ilk ortaya çıktığı denizin şimdi o yaşamın bir formunun faaliyetleri tarafından tehdit edilmesi tuhaf bir durum. Ancak deniz, uğursuz bir şekilde değişse de var olmaya devam edecek; Tehdit daha çok yaşamın kendisidir.’” Kapağı, Richard Dawson’ın son albümü The Ruby Cord’da da göreceğiniz Jake Blanchard’ın bir illüstrasyonunda kapağı süslüyor.’

Plank’ın genişleyen rock odyssey’lerinin sentetik doğası, grubun Pink Floyd dönemi Meddle, Camel, John Carpenter ve Vangelis gibi film müziği bestecileri, 70’lerin deneycileri Harmonia, 1980’ler King Crimson ve 90’lara olan sevgisine dayanan Future of the Sea’de en belirgin şekilde hissediliyor.

Plank, ağır olmasa da çok ritmik el becerisinde Meshuggah’tan da biraz etki alıyor ve en belirgin hissettirdiği şey, 16 dakikalık son albüm parçasının bölümleri arasındaki hareketlerinde. Çatırdayan stoner rock reçellerinden daha ambiyanslı mekansal keşiflere, giderek artan progresif zirvelere, 80’lerin synth pop’una ve nihayet ezici riff yüklü bir finale sapıyorlar.