Onun Gibisini Bir Daha Göremeyeceğiz
Neil Peart; ‘Bana bir şeyler öğreten ve ilham veren birçok büyük davulcu oldu ama onun gibisini bir daha göremeyeceğiz.’
Efsanevi Rush davulcusunun ‘Profesör’ olarak bilinmesinin bir nedeni ayrıntılara gösterdiği özen ve ürkütücü bir şekilde ritimde kalma yeteneği idi. Davul bölümlerinin karmaşıklığı bir şeydi, ancak onları canlı ortamda nota nota yeniden yaratma yeteneği, Peart’ı emsallerinden gerçekten ayıran tek şeydi.
Bununla birlikte, Peart’ın hızı, saldırganlığı ve el becerisinin kökleri daha az dengeli davulculardan geliyordu. 1987’de Rhythm Magazine ile konuşurken Peart, Buddy Rich ve Gene Krupa gibi büyük grup davulcularına kadar uzanan ilk etkilerinden bazılarını paylaşır. Rich, oyununda her zaman doğru ve kasıtlı olsa da, Peart, Krupa’nın gevşekliğine ve vahşi niteliklerine hayran kalmıştır.
Peart dergiye ‘Öğretmenimin benim için çaldığı ilk şey Buddy Rich ve Gene Krupa arasındaki bir davul savaşı plağıydı’ diye söyler. ‘Bu kesinlikle güzel davul çalma sanatına iyi bir girişti. Bence Gene Krupa, oynadığı terk etme nedeniyle gerçekten önemli bir etki yarattı. Biraz yanlış olabilir. Ama yine de çalması ve dinleyicilerin dinlemesi için heyecan verici olması açısından çok harika ve çok iyi tasarlanmış.’
Peart, Krupa ile diğer önemli etkilerinden biri olan The Who’s Keith Moon arasındaki bağlantıyı kurar ;
‘Bence onun rock ‘n’ roll varisi muhtemelen Keith Moon’du. Aslında, oyun tarzları arasında pek çok doğrudan benzerlik görüyorum. Keith Moon daha fazla teslimiyet göstermiş ve daha özensiz davranmış olsa da. Ama gerçekten hayal gücümü yakalayan bir davulcuydu. Çünkü o çok özgürdü ve özgürlüğü nedeniyle çok heyecanlıydı. İçimi açtı.’
Moon’un Peart üzerindeki etkisi, Peart’ın tom dolgularında ve saldırı tarzında, özellikle Rush’ın Peart ile ilk albümlerinde duyulabilir. Peart daha sofistike hale geldikçe caz tekniklerini ve daha çeşitli çalma tarzlarını benimsemeye başlar, ancak agresif yaklaşımını Moon’a borçlu kalmıştır.
Peart 1983’te Modern Drummer’a ‘Keith Moon’un beni rock davulculuğu konusunda gerçekten heyecanlandıran ilk davulculardan biri olduğu kesinlikle doğru’ der. ‘Davul çalmasıyla ifade edilen saygısız ve manyak kişiliği beni çok etkiledi. Bana göre o, tasarımdan çok tesadüfen harika şeyler yapan türden bir davulcuydu. Ancak o dönemde temsil ettiği enerji, ifade gücü ve yenilikçilik çok önemli ve harikaydı.’
Peart, ‘Who şarkıları çalan bir grupta olmak istemem ve sonunda bir gruba girdiğimde Keith Moon gibi davul çalmayı sevmediğimi keşfetmem ironik’ diye devam eder.
‘Ne yaptığım ve nerede yaptığım konusunda daha düzenli ve düşünceli olmayı sevdim.’
‘1960’ların sonlarında ve 70’lerin başlarında The Who’yu birçok kez görecek kadar şanslıydım ve onun hayatının katıksız coşkusundan gerilemesini ve ölmesini izlemek çok üzücüydü.
Bana bir şeyler öğreten ve ilham veren birçok büyük davulcu oldu ama onun gibisini bir daha göremeyeceğiz.’ Neil Peart
