Museo Rosenbach – Zarathustra Albümü Üzerine

1973 yılında yayınlanan Museo Rosenbach ‘Zarathustra’ albümü üzerine ;

‘Zarathustra’ albümünün kayıtları 1972 yılında yapılır. Ancak satışa çıkarılabilmek için 1973 yılı beklenir ve 1973 yılında Friedrich Nietzsche’nin en ünlü kitabı Zerdüşt temel alınarak yapılan konsept albüm ortaya çıkartılmış olur. 1972 yılında yapılan kayıtlar 20 yıl sonra, 1992’de ayrı bir albüm olarak yayınlanır.

Museo Rosenbach, Nietzsche’nin en bilinen kitabı ‘Böyle Buyurdu Zerdüşt’ kitabından esinlenerek ‘Zarathustra’ albümünü yazar. ‘Böyle Buyurdu Zerdüşt’ kitabının ana fikri üzerinden üstinsan’ı (Superuomo) anlatırlar.

Albümünün giriş parçası ve albüme adını veren ‘Zarathustra’, bilindik progresif rock parçalarına uygun 5 bölümden oluşan 20 dakikalık bir parça ;

L’ultimo Uomo (Son insan – üstinsan öncesi)
Il Re Di Ieri (Dünün kralı)
Al Di Là Del Bene E Del Male (İyinin ve kötünün ötesinde)
Superuomo (Üstinsan)
Il Tempo Delle Clessidre (Kum saati Tapınağı)

‘Zarathustra’ parçasının girişi şöyle başlıyor.

Işığın yüzü, senin hakkında olanları anlattı bana.

20 dakikalık parçalık giriş parçasının ortaçağdan çıkmış sesleri, mellotron, hammond ve org sayesine tamamen anlaşılır biçimdedir. Diğer klasik progresif rock gruplarından nitelik olarak ayrılma sebebi bu enstrümanların rönesans ve öncesi italyan müziğini yansıtıyor olmasıdır. Sonrasında gelen 3 parça da Delli Uomini (İnsanlıktan), Della Natura (Doğadan) ve Dell’enterno Ritorno (Ebedi dönüş), hem müzikal açıdan hem progresif rock yapısı açısından dönemin İngiliz grupları Genesis yada King Crimson gibi gruplarla kıyaslanacak düzeydedir. Özellikle gitarın eşlik ettiği bölümler mükemmel.

Museo Rosenbach grubu klasik solcu grubu değildir. Albüm kapağında yer alan Mussolini resmi ve Mussolini’nin parmaklıklar ardına gönderdiği mahkumların simgesi olması, grubu sol düşünceye bulaştırmaz. Museo Rosenbach üstinsan’a giden yolda Mussolini’nin yaptığı darbeyi ironik bir biçimde gösteriyor. Bu durum Museo Rosenbach’ı zor durumda bırakır. Faşistlikle suçlanmasına, konserlerde yuhalanmasına yol açar. Pfm, Banco ve Area’yı başlatan yeraltı hareketi tarafından da boykot edilir.

Bir çok progresif rock grubu gibi Museo Rosenbach da bu albümle müzikal açıdan çıtayı yükseltmiştir ve bunun sonucunda da üyeler arasında ego patlamaları olur ve grup devam edemez. 90’lı yıllarda ‘Exit’ albümüyle kısa süre de olsa geri dönerler.

Albüm Dell’eterno Ritorno (Ebedi Dönüş) ile son bulur. Parça hızlı ve kaotik bir biçimde girse de devamında bir dinginlik ortaya çıkar. Sözleri müzikle uyum içindedir.

Dell’eterno Ritorno’nun bitişi ;

Ama aynı güneş beni daha kaç gün ısıtacak?

Ama aynı ay daha kaç gece şarkı söyleyecek?

Aynı yolu izleyeceğim için bir yol arayamıyorum.

Öldüm, bir şeyin doğup bir şeylerin değişeceğini ummadan

Sokak kim bilecek nereye götürür

Adam durur ve

Ebedi Dönüşün hüküm sürdüğü yere…

‘Zarathustra’ kesinlikle şaşırtıcı bir karışımla şimdiye kadarki en etkileyici İtalyan progresif rock albümlerinden sert ve senfonik bir çalışma. Karanlık, kaotik ve ağır olmasına rağmen, hala çok melodik ve akıcı kalmayı başarıyor. Aradan 50 yıl geçmesine rağmen gerek yapısıyla gerek sözleriyle gerçek anlamda progresif rock’ın bir başyapıtı.

Grup Elemanları;

Stefano ‘Lupo’ Galifi / Vokal
Enzo Merogno / Gitar, Vokal
Pit Corradi / Mellotron, Hammond Org, Vibrafon, Farfisa El. Piyano
Alberto Moreno / Bas Gitar, Piyano
Giancarlo Golzi / Davul, Timpani, Çan, Vokal

1. Zarathustra
– a. L’Ultimo Uomo
– b. Il Re Di Ieri
– c. Al Di La Del Bene E Del Erkek
– d. Superuomo
– e. Il Tempio Delle Clessidre
2. Degli Uomini
3. Della Natura
4. Dell’Eterno Ritorno

Albümün ‘Zarathustra’ parçasının son kısmı olan Il Tempo Delle Clessidre(Kum saati Tapınağı), 2006 yılında Elisa Montaldo tarafından kurulan grubun adına ilham kaynağı olur. 2010 yılında yayınlanan, grupla aynı adı taşıyan Il tempio delle clessidre albümüne, Museo Rosenbach’ın vokali Stefano Galifi destek verir.