Bunun rock and roll üzerinde hiçbir etkisi olmayacağını düşünmüştüm ve çok yanılmışım

Steve Hackett ve Van Halen arasında çoğu insanın aklına gelen ilk çağrışımlardan biri, her ikisinin de daha sonra kendi kariyerlerinin başlarında ‘tapping’ olarak anılacak olan teknikle kendilerini ayırt etmeleriydi. Steve Hackett bunu daha önce yapmıştı.

Hackett yakın zamanlarda ‘Bu benim yaptığım ve onun adını verdiği bir prototip vuruş tekniği. 1971’den beri yaptığım bir şey’ demişti.

Eski Genesis gitaristi Hackett, 97.1FM The Drive radyosundaki ‘Backstage With Byrd’ programında şunları söylemiştir ;

Evet, Eddie muhteşem bir gitaristti, tıpkı Alex [Lifeson of Rush] gibi. Onlarla henüz tanışmadım ama bazen mesajlar alıyorum ve bu oldukça harika.

Sanırım genel olarak konuşursak, gitaristler birbirlerine karşı oldukça cömert davranıp ‘Ah, bunu onlardan aldım. Bunu ondan aldım’ diyebilirler.

Ve hepsi harika ve muhteşem çünkü çoğumuzun rock gitarın kralı olarak gördüğü birinin vefatını yaşadık – Jeff Beck yakın zamanda vefat etti ama Brian May’in de Eddie ile çalıştığını biliyorum, bu yüzden onlar birbirlerini çok iyi tanıyordu.

Steve, The Shadows’tan Hank Marvin’den etkilenen ‘belirli bir sınıftaki seçkin İngiliz gitaristlerin çoğunun’ gitarist için Avustralya’ya taşınmadan önce nasıl bir kutlama etkinliği düzenlediğini hatırlaması üzerine şunları da söylüyordu ;

‘Avustralya’ya taşınacaktı ve Fender Guitars onun için bir buluşma ayarladı. Hepimiz öğle yemeği yedik ve olağanüstüydü. Eric Clapton’du, Jeff Beck’ti, Steve Howe’du – her zaman GTR ile çalışıyorduk. O zamanlar [süper grup] – David Gilmour’du… Ve hepimiz odadaydık, Hank Marvin’e saygılarımızı sunuyor ve iyi dileklerimizi iletiyorduk.’

Steve Hackett’ın klasik ‘guilty pleasure’
Hackett, gelişim yıllarında Peter Green, Eric Clapton ve Jimi Hendrix’in müziklerini yuttuğunu söylese de, gitarist aynı zamanda klasik etkilerinin de altını çizdi; Andrés Segovia onun için ‘guilty pleasure’ idi.

‘Ama geriye dönüp baktığınızda komik oluyor çünkü benim suçlu zevkim Andrés Segovia’yı dinlemekti, aynı zamanda klasik müzik dinlerken şunu düşünüyordum: ‘Ah, evet, bu adam on parmağıyla neler yapabiliyor, bu olağanüstü bir şey.’

Gitarist üzerinde en büyük izin Johann Sebastian Bach’ın olduğunu söylemeye gerek yok ;

‘Böylece yıllar, onlarca yıl sonra, o şeylerden bazılarını, Bach parçalarını, zor şeyleri, listelerde herhangi bir etki yaratmasını beklemediğiniz şeyleri kaydetmeyi başardım. Ama bunu yapıyorsunuz çünkü biraz benziyor Shakespeare yapma eylemidir. Bunu yaparsınız çünkü bu işi yapan tüm büyüklere dipnotunuzu eklersiniz.’

Hackett, klasik müzik etkilerinin kendisini rock ‘n’ roll alanında çok ileri götüremediğini düşündüğünü itiraf ediyor. Hepsi benzer eğilimlere sahip bir grup prog müzisyenin, sonunda onun yanıldığını kanıtladığını belirtiyor ;

‘Bunun rock and roll’a hiçbir etkisi olmayacağını düşünmüştüm ve çok yanılmışım. Klasik eğitim almış adamlardan oluşan gruplar ortaya çıkmaya başladığında -Rick Wakeman, Keith Emerson, bu adamların hepsi açıkçası bu suçluluk zevkini kendileri yaşamışlardı- ve müzik bu farklı arka planlardan kaynaşmaya başladığında, barok blues ile konuşmaya başladı, geri kalan herkesle konuşmaya başladı.

Dolayısıyla, benim dahil olduğum şeyin, çeşitli tarzlarda eskiz yapmak ve bu çeşitli etkileri hesaba katmak olduğunu, böylece herhangi bir şeyi – eğer böyle bir kelime varsa – ‘göz ardı etmek’ zorunda kalmamak olduğunu düşünmek hoşuma gidiyor. Kapsayıcı tarz her zaman peşinde olduğum şeydi.’