Wishbone Ash

Grubun en popüler ve kayda değer çalışmaları 1970’in başlarında kaydettikleri 4 stüdyo albümleriydi. (1970-Wishbone Ash, 1971- Pilgrimage, 1972- Argus, ve 1973 – Wishbone Four) .

1987’de enstrümantal Nouveau  Call albümüyle yeni bir diriliş yaşarken, 1999’un Trance Visioners’ı ile elektronik müziğe doğru bir yönelimleri oldu. 2014’te çıkardıkları Blue Horizon ise geç kariyer çabalarına bir nokta niteliğindeydi. Grubun kökleri,  Davulcu Steve Upton, Basçı/ Vokalist Martin Turner ve Gitarist Glen Turner ile Boş Gemiler isminde bir grup kurduğu 1966’ın yazına dayanıyor. Boş Gemiler grubu kurulduktan kısa süre sonra ismini Tanglewood olarak değiştirdi ve Londra’ya taşındı.

Hampstead’deki Country Club’da verdikleri bir konser sırasında , grubun müziğindeki caz ögelerini ve progresif rock etkilerini gören Miles Copeland   gruba menajerleri olmak teklifini sundu.  Glem Turner bu noktada grubu bıraktı. Yeni bir gitarist için ilan verildi. David Alan ‘’Ted’’ Turner ve Andy Powell’ın Soul ve Blues seslerinin temelini sağlayan tarzları ile Martin Turner’ın Melodik Bas sesi ve Upton’ın caz etkili davulcusu ile birleşti. Grup için yeni bir isim düşünülmeye başlandı. Copeland’ın önerileri reddedildikten sonra en son iki kelimeden oluşan ‘Wishbone Ash’ isminde karar kılındı.  Grup Copeland’in evinde haftalar süren provalar yaptı ve yeni bir repertuar üzerinde çalıştı. İlk konserlerini Aynsley Dunbar’ın açılış grubu olarak verdiler.

 

Kendi isimlerini verdikleri albüm 1970 yıllında çıktı ve sonraki albümleri Pilgrimage ve Argus iki yıl içinde bu albümü takip etti. Müziklerinde büyük bir ilerleme kaydettiler. 1973’te yayımladıkları Wishbone Four albümü ise grubun olgunluk dönemi eseri olarak görülebilir. Tam anlamıyla müzikal anlamda ilerleyişlerinin göstergelerini taşıyan ve progresif rock’ın arkasına saklanmadan şarkı sözleri ile üyelerin folklorik öğelerle de süslediği bir albüm özelliği taşımakta.

90’larda çalışmalarına devam eden bir grup olarak kaldılar. Andy Powell ve Ted Turner tur ve kayıtlara bir şekilde devam etti. Upton ise grubu bıraktı. Martin Turner ise 1993 yılında The Ash Live in Chigo kaydından sonra yerini Andy Pyle’a bıraktı. Andy Pyle’da 1994 senesine kadar grupta çalışmalarına devam etti. Grubun tek orijinal üyesi olarak kalan Powell’a 1995 Avrupa turunda gitar ve söz yazarlığında Roger Filgate, bas/ vokalde Tony Kishman ve davulda Mike Sturgis eşlik ediyordu. Kishman grupla turlara devam ederken, Amerika’da da başka müzisyenlerle çalışıyordu.  Martin Turner onun yerine turlara katılarak onun yerine birden fazla turu grupla bitirdi. Kishman 1996’da Wishbone Ash’in Illuminations albümün kayıtları için görevinin başına geldi.

Wishbone’un elektronik müziğe adım attığı albümü Trance Visionary , Britanya’da dans hitleri listesinde 38.sıraya ulaştı. Grubun 30.yılında, Bare Bones adı verilen akustik koleksiyonu yayımlandı. Gruptaki eleman değişiklikleri devam ederken Powell ve plak şirketi Bona Fide’ı kayıt etmekten geri durmadı. 2004 senesinde Finli gitarist Muddy Manninen gruba katıldı ve 2001’den beri grubun üyesi olan Ben Granfelt’in yerini aldı. Uzun süredir grubun üyelerinden olan Ray Weston 2006’da yayımlanan Clan Destiny albümünden sonra grubu terk etti. Yerine Joe Crabtree geldi. Turların dışında 2011 senesine kadar pasif durumda olan grup, 23.albümleri Elegant Stealth’ı aynı kadro ile yayımladı. 2004’ten beri Turner, Martin Turner’s Wishbone Ash ismini verdiği grup ile turlara devam ediyordu. Powell, Turner’ı dava etti ve 2013 senesinde isim hakkını kazandı.