Novalis Rock’ın Şairleri

los-endos.com 0 Comments novalis, Sommeraband

Almanya’da rock şairi unvanını hak eden bir grup varsa o da şüphesiz Novalis’tir. 1970’ler ve 1980’lerde, Alman şair ve erken dönem romantik yazarı Georg Friedrich Philipp’in (Novalis mahlasıyla bilinen) metinlerini müziğe dönüştürdüler. Novalis grubu, sadece bu metinleri kullanmakla kalmayıp, kendi şiirsel şarkılarını da yazdılar. O zamanlar, Alman progresif rock grubunun müzikleri basın tarafından ”hassas kulaklar için rock müzik”, ” soft rock”, ”rock şiiri” ve ”romantik rock ” olarak tanımlandı.

Grubun hikayesi 1970’lerin başında bir gazete ilanı ile başladı. 1971 yılına kadar Marquis grubunda çalan basçı Heino Schünzel ve gitarist Hans- Jürgen Lüdecke, o zamanlar sadece listelerdeki şarkıları çalmaktan bıkmışlardı. Kendilerine ait bir şey yaratmak istiyorlardı. Böylece ikili yeni bir grup kurmaya karar verdi. Benzer düşüncede olan insanları ararken, 1971 senesinin sonbaharında Jürgen Wenzel ile tanıştılar. Üçlü daha fazla müzisyen aradığı için, ilanla org ve davulcu aradılar. Grup tamamlanmadan önce Lüdecke bu gelişmekte olan projeden ayrılma kararı aldı.

Daha önce caz- rock oluşumu Capricorn’da çalmış olan orgcu Lutz Rahn ve o zamana kadar Greenlight grubunun bir parçası olan Hartwig Biereichle Novalis’e dahil oldular. O zamanlar Lutz’un ”dev” bir Hammond organı ve Hartwig’in Ludwig bateri seti vardı. Bu ekipman o dönem için oldukça değerliydi ve kesinlikle onları gruba alma konusunda önemli bir etkiye sahipti. Ve nihayet ilk Novalis kadrosu hazırdı.

Dört müzisyen daha önceki gruplarında caz-rock dışında John Mayall, Santana, Jimi Hendrix ve daha birçok ünlü sanatçının cover versiyonlarını çalmışlardı. Ama artık müzikal etkinliklerinde kendi bestelerini ön plana çıkarma zamanı gelmişti. 1971’in ortalarına kadar Tomorrows’s Gift’de çalan gitarist Carlo Karges de gruba katıldı.

İsim konusunda grup gel gitler yaşasada Novalis konusunda hepsi ikna oldu ve Lutz Rahn 1980’de verdiği bir röportajda şöyle demişti Novalis’in sesinin çok güzel olduğunu düşünüyoruz. Kendimize böyle dememizin tek nedeni bu.”

Grup ilk olarak 1972’de Hamburg fabrikasında Alman rock grubu Cravinkel’in açılış grubu olarak sahneye çıktı.

1973 senesinde grup çok uygun fiyatlı biletleri olan konserler yapıyordu. O zamanlar grubun geleneksel anlamda bir ışık gösterisi yoktu. Gösteri yaptıklarında, sahne çok sayıda mumla aydınlatılıyordu. Birçok büyük kilise mumunun yanı sıra tütsü çubukları da kullanıyorlardı. Bu fikir meditasyona ilgisi olan Jürgen Wenzel’den çıkmıştı. Hatta insanlar daha sonra bu grubu ”mumlu grup” diye hatırladılar.

Grup 1973’de ilk vinyl’i olan Banished Bridge’i yayınladı. Albümün prodüktörlüğünü Jochen Petersen üstlendi. Müzikleri o zamanın Pink Floyd ve King Crimson’ı ile karşılaştırılıyordu. Bu LP’de de prog rock büyüklerinin etkisini görmek gayet doğaldı. Çünkü grup üyeleri bol bol YES, ELP, King Crimson ve Pink Floyd dinliyordu.

1973’de Avrupa’da tanıtım turuna çıktılar ve bu turne onları sadece Almanya değil Belçika, Fransa, İsveç ve İsviçre’ye de götürdü. Bu turne esnasında 30’dan fazla konser verdiler. Bu turneden sonra grup ikinci LP’si için çalışmalar yapmaya başladı. 1974’ün Eylül ayında, ikinci albüm kayıtlarının başlamasından kısa bir süre önce vokalistleri Jürgen Wenzel ile yollarını ayırdılar. Eski bir tanıdık olan Carlo Karges gruba katıldı. Grubun tarihindeki bir diğer önemli gelişme ise yapımcılarının değiştiği noktaydı. 1974’de Jochen Petersen bu yapımcılık görevini Achim Reichel’e devretti. Bununla birlikte grupta Almanca şarkı söyleme fikri ortaya çıktı. Yeni yapımı bitmiş olan İngilizce metinler hızla Almanca’ya çevrildi. Novalis klasikleri olan Es Färbte Sich Die Wiese Grün ve Wer Schmetterlinge Lachen Hört bu şekilde yaratıldı ve konserlerde tekrar tekrar çalındı. Özellikle Wer Schmetterlinge Lachen Hört özel kalitede bir şarkıydı. Grubun ayırt edici bir özelliği haline geldi. Eleştirmenler tarafından reddedilen şarkı sözleri, hayranları arasında coşku yaratıyordu. Zamanla bu şarkı grubun marşı haline geldi ve hiçbir konser bu şarkıyı söylemeden bitmedi.

Kaydedilen ikinci albüm 1975’de Novalis adıyla piyasaya sürüldü. Aynı sene grup ülke çapında turneye çıktı ve 80 konser verdi.

1976 senesinde Sommerabend isimli üçüncü albümlerini çıkardılar. Bu albümle ilk kez ülke çapında takdir topladılar. Bu albümleri 100.00 kopya sattı ve sınırların ötesinde tanınmayı başardılar. Sommerabend albümü Japonya’da bile bastırılıp yayınlandı. Hamburger Morgenpost, en iyi Alman grubu için ulusal bir anket yaptı. Sonuç olarak Novalis, Kraftwerk ve Can’ın arkasından üçüncü sırada yer aldı.

1976’ın ortalarında grup yeni bir solist arayışındaydı. Bir ilan verdiler. Fred Mühlböck bu ilanı gördü ve gruba ulaştı. Bir parça içeren bir kaseti Novalis’e yolladı. Gruba dahil olan Fred hiçbir zaman solist olamadı. Gitarist olarak daha aktifti. Aslında Novalis geleneksel anlamda bir solist arayışında da değildi. Fred, grub üyeliği sırasında kendisini geliştirme fırsatı buldu. Sesi ve sahnedeki varlığıyla ve grup adıyla güçlü bir şekilde özdeşleşti. Fred Mühlböck’ün katılımıyla Novalis için yeni bir dönem başlamıştı. Kendine özgü sesi, vokal tarzı ve gitar çalma biçimiyle ama her şeyden önce sahnedeki karizmasıyla gruba yeni bir profil kazandırdı. Bu yüzden Fred’in grup için bir şans olduğunu söylemek abartı olmaz.

1977 ‘nin Ocak ve Nisan’ı arasında, POP dergisine göre Novalis ‘’en iyi grup’’ haline gelmişti. 1977’de ilk canlı albümü Konzerte çıktı. 70 dakikadan fazla bir sürede Novalis, Novalis ve Sommerabend albümlerinin repertuarını Konzerte albümüne yaydı. 1977’nin sonunda grubun dördüncü albümü olan Brandung geldi. Albümün kapağı Walter Crane’in 1892 yapımı Neptün Atları tablosuyla bezenmişti. Dalgaların çarptığı bir deniz kıyısını gösteren tabloda dalga başları, Neptün’ü kıyıya taşıyan beyaz atlarla temsil edilir. Bu arada, kapak fikri Achim Reichel tarafından önerilmişti. Albümün grup dinleyicileri tarafından en çok görülen parçası Astralis olmuştu. Önceki albümlerde olduğu gibi bu albümde de uzun bir parça vardır.

1978’de ikinci Alman televizyonu tarafından düzenlenen Rock Night of ZDF’de Novalis, Puhdys, Jutta Weinhold, Snowball ve Udo Lindenberg gibi sanatçılarla birlikte yer aldı. Artan popülerlik ile Hamburg’da yaşayan müzisyenler için turne stresi her geçen gün daha da arttı. Novalis, popülerliklerini 1978 Hamburg Stadtpark’da düzenlenen bir açık hava konseri ile kanıtladı. 1978’de alışılmadık bir isimle yeni albümleri Maybe You Are a Clown’u yayınladılar.

Bu albüm 6 parça içeriyordu ve grubun en güzel parçalarından olan der Geigenspieler ile başlıyordu. Bu albümden Maybe I A Clown ile Sometimes Falls the Rain olmak üzere iki single yayınladılar. Klavyeci Lutz, 1978’de kendi yoluna gitti. Solo Trip adında bir solo albüm çıkardı ama Lutz, Novalis’in bir üyesi olmaya devam etti. 1978’de Best of albümü Wer Schmeterlinge Lachen Hört çıktı. Son dört LP’nin kayıtlarına ek olarak, 1978’de kaydedilen ve herhangi bir Novalis albümünde yayımlanmayan Astralis parçasının 9,5 dakikalık canlı versiyonu da yer aldı. 1979’da yayınladıkları LP, bir konsept albümüydü. Flossenengel isimli albümde doğa ile insan arasındaki ilişkiyi ele alan bir kayıt yaptılar.

Albümün konusu esir alınan ve neredeyse yok olmak üzere olan bir balina üzerine. Tam yok olmak üzereyken bir balıkçı onu yakalayıp doğal deniz ortamına geri bırakır. 10 şarkıda anlatılan bu hikâye Atlanto parçası ile başlıyor ve balina şarkılarının orijinal sualtı çekimleri bu parçaya eklenmiş.

1980, Novalis’te başka bir kadro değişikliği oldu. Schicke, Fuhrs, Frohling üçlüsü ile çalmış olan Heinz Schicke, bas gitarı Heino Schünzel’den devraldı ve 1982 albümü ‘’Neumond’’ un çok kompakt, bazen dinamik ve bazen de tanıdık romantik sesini yaratmada önemli bir rol oynadı. Aynı sene Novalis, onuncu yıl dönümlerini kapsamlı bir konser turuyla kutladı. Sonunda, ‘’Sterntaucher’’ albümü ve 1983 sonbaharının sonlarına eşlik eden bir tur geldi. Dinleyici ile her zaman çok yoğun bir iletişim kuran grup Neue Deutsche Welle’nin (yeni Alman dalgası) güçlü saldırısına dayanamadı ve çığır açan bir Alman rock grubunun hikayesi sona erdi.

Son albümleri 1985’te Nach Uns Die Flut’ du. O yıl turneye gitarist Günther Brackmann eşlik etti. Rahn ve Biereichel, 1993’te Novalis lebt! ismini verdikleri Novalis’in zirvedeki canlı kayıtlarından oluşan bir derleme meydana getirdi.

DİSKOGRAFİ